|
TAMK Tampere Polytechnic University Stagedagboek van Diëgo BAELDE |
|
Van 26 januari tot 20 mei 2000 verblijf ik met een
Erasmus-Socratesbeurs in Tampere (Finland).
Op deze pagina kun je mijn ervaringen in dit prachtige land op de voet volgen.
Op deze pagina kun je mijn ervaringen in dit prachtige land op de voet volgen.
Indien je een kaartje wil schrijven kan dat op dit adres:
|
Diëgo BAELDE Ritakatu 3 A113 FIN-33530 TAMPERE FINLAND |
Of op dit email adres: diego5591@telenet.be
Woensdag 26 januari 2000
Donderdag 27 januari 2000
Vrijdag 28 januari 2000
Maandag 31 januari 2000
Vrijdag 4 februari 2000
Zondag 6 februari 2000
Woensdag 9 februari 2000
Zondag 13 februari 2000
Woensdag 16 februari 2000
Zondag 20 februari 2000
Vrijdag 3 maart 2000
Dinsdag 21 maart 2000
Maandag 10 april 2000
Zondag 16 april 2000
Dinsdag 25 april 2000
Donderdag 4 mei 2000
Woensdag 7 juni 2000
Terug naar boven
Woensdag 26 januari 2000
Vertrek met vlucht AY 6782 van Finnair om 7u20 vanuit Zaventem. Thuis vertrokken even na vier. Om half zes waren we al op de luchthaven. Even later kwam ook Els aan en konden we inchecken.
Eigenlijk woog m'n bagage te veel. 27 kg in plaats van de toegelaten 20. Maar er werd niets over gezegd toen ik incheckte. Even later bleek waarom: Het vliegtuig zat nog voor geen vierde vol. Om 7u23 werd het vliegtuig dan losgemaakt van gate B09 en taxieden we naar de startbaan. Dit was m'n eerste vliegtuigreis, en ik vond het zalig wanneer het toestel plots vol gas gaf om op te stijgen. Toen we in de lucht waren, zagen we eerst de lichtjes van Brussel en later zagen we de zon opkomen. Op 13 km hoogte schijnt de zon en is het zowaar zomer.
Even na elven kwamen we dan aan in Helsinki. Tijdens het uitstappen konden we even in de cockpit gluren, en vanin de aankomsthal konden we een paar foto's maken van de Airbus A319, die ons vanuit België naar Finland bracht.
Met de bus reden we dan van de luchthaven naar het station van Helsinki. Een rit van een half uurtje. Ondertussen is het hier al ferm aan het sneeuwen, maar het is hier wel lekker warm: 0 graden kun je toch niet koud noemen. In het station werkten we vlug een pizza binnen en we mochten ons al haasten om op tijd op de trein te geraken. Terwijl we stonden te smikkelen, sprak iemand ons aan in het Fins. We vroegen die man of hij Engels of Duits kon, maar hij sprak enkel Fins. We konden hem duitdelijk maken dat we uit België kwamen en naar Tampere gingen, maar het doel van onze reis uiteenzetten, dat lukte ons niet.
We zaten nog niet helemaal neer toen de trein al vertrok en even later deed iemand ons uiteen dat we op zijn plaats zaten, waarna hij zich verontschuldigde, want toen zag hij dat het zitje met zijn nummer aan de andere kant was. Wij begonnen ons ongerust maken, want op ons ticketje stond geen nummer en wij waren zomaar ergens gaan neerzitten. Toen de conducteur even later langs kwam, werd ons niet gezegd dat er iets verkeerd zou zijn. We waren terug op ons gemak en even later konden we van het prachtige witte Finse landschap en zelfs van de zon genieten.
In het station van Tampere werden we al opgewacht door een paar meisjes, die ons met de wagen naar onze appartementen brachten. Van hen kregen we heel wat informatie: wat, wanneer, ... Een van hen nodigde ons uit om koffie te drinken en we kregen zelfs een stuk roomijs voorgeschoteld.
Onze kamers (ik zit in blok A, Els in blok G) waren echt vuil. Er is vrij weinig comfort, maar vooral vuil. Na een avondje poetsen, is het al een stuk leefbaarder geworden. Ik vond zelfs een paar stukken vuile was en de zonnebril van m'n voorganger.
Anne - een van de meisjes die ons kwam afhalen aan het station en ons op een stukje ijs trakteerde - had ons uiteen gedaan, waar we een supermarkt konden vinden. We zijn er dan maar heen gegaan om ons van avondeten te voorzien.
Zoëven ontmoette ik m'n buurman. José komt uit Spanje (met de stoomboot misschien?) en stelde al voor om mee uit te gaan, maar om het van de eerste avond al tot drie - vier uur in de morgen te trekken, zag ik niet zo dadelijk zitten.
Zo... De eerste dag zit er op. M'n kamer is wat opgeruimd, m'n valiezen nog niet uitgepakt. Het ziet er hier goed uit. Het word hier leuk!
Donderdag 27 januari 2000
De vorige nacht heb ik goed geslapen. Ik ben enkel omstreeks 5 u even wakker geworden doordat
het maantje op m'n gezicht scheen. Deze voormiddag ontmoetten we Jorma Peltoniemi, onze stagementor. Hij gaf ons een demo van het programma waaraan wij zullen moeten werken. Daarna werden wat papieren in orde gebracht in het 'International Office'. Nu hebben we een studentenkaart, een maaltijdkaart en de nodige papieren om een buskaart en een reductiekaart voor de trein te bekomen. Anne gaf ons ook een rondleiding doorheen het instituut.
Daarna volgde de grote beproeving. Een middagmaal in de eetzaal van TAMK. We wisten eerst niet wat we moesten kiezen en wat waarbij hoorde. Er is keuze tussen verschillende menu's, maar tegen verschillende prijzen. Uiteindelijk werd iemand van het bedienend personeel gevonden, die engels kon en zij hielp ons een stukje op weg.
Wat we gegeten hebben is het volgende: Een soort soep (nadien hoorden we dat dat eigenlijk niet als soep, maar als maaltijd bedoeld was), we aten een bordje groenten nadien een dikke pannekoek met aardbeienconfituur. Eigenaardige combinaties en gewoontes, maar het went wel.
Na de middag kregen we van Jorma een inleiding in de reeds bestaande software van de '89 simulator. Een sleutel om in de computerlokalen binnen te geraken kregen we nog niet, ondat de persoon die daarvoor moet zorgen, ziek is.
Om vier uur was er Finse les voor buitenlandse studenten. Dit is eigenlijk een heel fijn moment, waar je andere buitenlandse studenten en enkele Finse studenten kunt leren kennen. Toen we daar binnen kwamen, keek ik zowat m'n ogen uit m'n hoofd, want voor mij stond iemand die ik kende: Jeroen, de vorige voorzitter van FdS, geeft hier les in de afdeling chemie.
Bij een tas koffie of thee en een Munkki (een soort donut, maar zonder gaatje erin) wordt er wat gekletst over van alles en nog wat, krijgen we een hoop praktische tips omtrent de school, de activiteiten, ... en tussenin krijgen we een paar woorden Fins. Vooral basis-woordenschat zoals Hei en Moro (Hello), Hyvää päivää (Goeiedag), Kiitos (Dank je) en nog veel meer. Het was zeer plezant en dat doen we zeker nog.
Er zijn trouwens al enkele activiteiten in zicht. Volgende week is er een sauna-party en in februari is er een survivalweekend, met sauna, zwemmen in een gat in het ijs, skiën en nog veel meer.
Vandaag leerden we veel mensen kennen, leerden we heel wat bij over de Finse manier van leven, studeren en uitgaan.
Ook was het vandaag iets kouder dan gisteren (maar niet veel). Het was zo'n -5°C.
Het was een fijne dag, en zo komen er zeker nog meer. Ik vind het hier reuzefijn!
Vrijdag 28 januari 2000
Veel valt er vandaag niet te vertellen. Op TAMK was er niet zoveel te doen. We hebben wel ontdekt dat er twee web-cams in de school staan. Een buiten om de toestand van de nieuwbouw te laten zien, en een andere in de refter. Als je op de foto klikt, kom je er automatisch terecht. 
In de stad staan ook een paar web-cams opgesteld. De temperatuur hier blijft dalen, vanochtend was het zo'n -6°C en viel er sneeuw. Vanavond was het al -10°C.
O ja, vandaag kreeg ik al een eerste brief. Woensdag verstuurd en nu al aangekomen. Snel he...
Maandag 31 januari 2000
Tja, van 't weekend niet veel tijd gehad om te schrijven, en ook nu is het eigenlijk al wat
laat. Maar ik heb teveel te vertellen en als ik het nu niet opschrijf, vergeet ik het
misschien. Ik begin bij zaterdag. Els was gaan skiën, dus stond ik er alleen voor. In de voormiddag vlug enkele boodschappen gedaan en in de namiddag de stad in, op verkenning. Tampere is een stad zoals je die in België (waarschijnlijk) niet vind. Eigenlijk is Tampere een industriestad en dat is er aan te zien. Alle huizen lijken fabrieksgebouwen. Er staat trouwens een papierfabriek op 50m van het marktplein. Echt gezellig vind ik het niet.
In de late namiddag liep ik nog even langs de campus. De sportzaal zou er open zijn voor de buitenlandse studenten. Eigenlijk was ik niet van plan om te sporten, maar ik had José min of meer beloofd om even af te komen. Uiteindelijk hebben we er een kleine twee uur basketbal en minivoetbal gespeeld. In m'n jeans, met een hemd aan en met m'n bergschoenen. Niet echt comfortabel, moet ik zeggen, maar het was plezant. Een handdoek had ik natuurlijk ook niet mee, dus een sauna nadien mocht ik ook vergeten.
's Avonds, Els en ik hadden net gedaan met eten, kwam Jeroen ons uitnodigen. Met een tiental buitenlandse studenten hebben we een avondje gezellig zitten babbelen, bij een glaasje wijn (of bier, of water, of een soort wodka, of ...) en een bord spagetti. Het was vooral enorm gezellig en we leerden weer enkele mensen kennen. De wereld wordt te klein. Nu kennen we al een Spanjaard, een Italiaanse, twee Fransen, twee Hongaren en nog enkele nationaliteiten.
Gisteren (zondag) sliep iedereen lang uit, want we hadden afspraak om 11 uur voor het ontbijt. Iedereen bracht mee wat hij of zij kon missen. We hadden twee tafels vol eten, voor slechts een achttal mensen. Enkelen moesten daarna rennen om de bus te halen, want 's avonds namen zij de boot naar Zweden voor een uitstapje vandaag in Stockholm.
In de namiddag zijn we met enkelen naar de school geweest om onze email te lezen en om wat te surfen. Els en ik hebben onze toegangskaart nog niet (een soort elektrische sleutel), maar Andrea, het Hongaarse meisje, hielp ons binnen.
En zo was ook onze zondag snel voorbij.
Vandaag zijn we naar het centrum geweest om nog een paar formaliteiten in orde te brengen. We haalden er een buskaart (studenten reizen goedkoper) en we vulden de papieren voor de huur van onze appartementen in. En wat bleek: we zijn hier een kleine vier maand in Finland, maar we moeten wel vijf maand betalen. Ook al kwamen we pas eind januari aan, toch moeten we die ganse maand betalen. Els en ik waren er niet echt gelukkig mee en gingen erover praten met Kirsi van het 'international office'. Zij beloofde om met de mensen van het verhuurkantoor te gaan praten en misschien krijgt ze voor mekaar dat we wel de januarimaand, maar dan niet de meimaand moeten betalen.
Ondertussen heb ik ook de reeds bestaande programmacode van m'n eindwerk afgedrukt, om ze grondig te kunnen bestuderen. Ik schrok me een bult, toen die printer maar papier bleef spuwen. Een stapeltje papier van zeker twee centimeter dik was het resultaat van ruim 4000 regels code. Vanavond heb ik er wat ik zitten snuffelen. De structuur van het programma zit (naar mijn bescheiden mening) knap in elkaar, maar de afwerking laat te wensen over. Ik denk dat daar de grootste kans op fouten in zit. Ook vind ik hier zoveel bestanden, die allemaal wel met elkaar te maken hebben, maar waarin ik het verband soms niet zie. Sommige bestanden overlappen elkaar zelfs. Het word een werkje om dat allemaal uit te pluizen. Pas dan kan ik beginnen met het aanpassen van sommige stukken en met het verder opbouwen van nieuwe routines.
Nog iets wat het weer betreft: gisteren was het gaan dooien, maar vandaag is al die nattigheid bij -7°C opnieuw aangevroren. Je kunt je gaan inbeelden, hoe glad het hier vandaag is. Maar de meeste chauffeurs rijden hier verstandig, dus ongelukken hebben we gelukkig niet gezien.
De tijd gaat hier snel. Ook vandaag is weeral om en morgen komt weer een drukke dag. Nu ja, die drukte heeft ook wel z'n voordelen. Zo verveel ik mij niet. En nu duik ik in m'n bedje!!!
Vrijdag 4 februari 2000
Els is net m'n kamer uit. Na het eten zaten we gezellig nog wat te kletsen. Het is wel fijn
dat we bij elkaar terecht kunnen. De voorbije week is er niet veel spectaculairs gebeurt, maar het is wel de hele tijd behoorlijk druk geweest. Tijd om te vervelen is er niet. Gelukkig maar. Al heeft dat ook wel het nadeel dat ik nog geen kaartjes kon kopen. Ik heb er namelijk al twee ontvangen.
Mijn eindwerk begint vorm te krijgen. De bestaande code heb ik ongeveer helemaal al door genomen en ik heb er al een zevental fouten in ontdekt. Nu mag ik beginnen met de code aan te passen, zodat het programma ook foutloos onder Windows NT zou draaien. Om me wat voor te bereiden heb ik vannamiddag wat met inline assembler in Visual C++ zitten goochelen. Voor de kenners: Ik ben er ondertussen in geslaagd om een C++ routine vanuit een assembler routine op te roepen, met parameters en al. Ook lukt het om een C++ array aan te spreken vanuit inline assembler. Het is vooral wennen aan de 32-bit structuur. Mijn C++ bestandje is maar zo'n 60 lijntjes lang, waarvan de helft dan nog eens commentaar is, maar ik ben er lang aan bezig geweest en ik heb er heel veel uit geleerd.
Ook Els haar eindwerk begint vorm te krijgen. Ze weet al meer waar het heen moet. Het is de bedoeling dat de Finse studenten, die nadien met haar project zullen mogen werken, kunnen zien hoe de processor op iedere instructie reageert. Ze zal een programma moeten maken die de instructies en de resultaten zichtbaar kan maken en de studenten zullen met een menuutje kunnen kiezen welke instructie ze door de processor willen laten uitvoeren. Nogal een geluk dat ik zelf zo'n mooi project heb, want ik zou nog jaloers worden.
Vanmiddag zaten Els en ik in de refter te eten, toen plots Jorma (onze stagebegeleider) naast ons kwam zitten. Normaal zitten de leraren in een refter appart. Dat vond ik wel fijn, omdat je de mensen zo eens op een andere manier leert kennen. Vorige week beloofde hij al, dat we in de lente eens mee mogen met zijn sportvliegtuigje en vandaag beloofde hij aan Els dat we volgende week zijn digitale fotocamera even mogen lenen. Volgende week staan op deze site dus misschien foto's! Els is trouwens ook aan het werk om een dagboek online te krijgen. Je vind het hier.
Het weer gaat hier zo'n beetje aan en uit. Gisteren vroor het met -11°C. Ik was er eigenlijk niet voldoende op voorzien en had het dus nogal koud. Het was trouwens de eerste keer sedert onze aankomst dat de temperatuur onder de -10°C ging. Voor vandaag had ik dan extra warme kleren klaargelegd, maar toen ik opstond was het al slechts -4°C en na de middag was het terug 0°C. Deze ochtend was het ferm aan het sneeuwen. Er is zeker twee centimeter sneeuw bij gekomen. Na de middag was de lucht dan opengetrokken en toen ik van de school naar het appartement kwam, was de zon net onder aan het gaan. Prachtig om al die lange lichtstrepen op die witte sneeuw te zien. Ik vond het jammer dat ik m'n fototoestel niet bij had.
Jorma vertelde gisteren over een jongen, die enkele jaren geleden zijn haar in een hanekam had laten scheren. Zonder muts op (hoe krijg je dat daar over), was hij bij -30°C buiten op de bus gaan wachten. Als hij lang genoeg gewacht had, was één en ander zo goed dicht gevroren, dat hij ter plaatse dood is neergevallen. ('t zal wel...) Ik denk dat ik toch m'n muts maar opzet...
Dinsdag hebben we hier voor de eerste keer onze was gedaan. Er staan twee wasmachines. Het type toestellen dat je in een wasserette verwacht. Maar je moet er geen geld in stoppen. Er staat ook een droogzwierder en een droogtrommel. Soms is het daar heel druk, maar soms heb je het hele circus voor jou alleen. Alleen weet ik nog niet of er bij kookwas nu ook wasverzachter bij moet...
Veel meer dan dat heb ik voorlopig niet te vertellen. Ik kijk wel uit naar morgenavond, want dan is er sauna-party. Dat zie ik wel zitten. Eigenlijk... ik ben hier nu al anderhalve week en ik ben nog niet eens in een sauna geweest. Zonde! Vind je niet?
Zondag 6 februari 2000
't Heeft even geduurd, maar gisterenavond ben ik dus voor het eerst in een sauna geweest. Ik
moet zeggen, een toffe ervaring. De sauna-party begon om zes uur. Wij, bang om te laat te komen, kwamen er aan om vijf voor zes. We waren de eersten. Maar algauw kwamen nog mensen aan en tegen zeven uur konden we de sauna in. Eigenlijk was de sauna een beetje te klein, zodat we soms even op elkaar moesten wachten, maar het was zeer gezellig. Er werd veel gebabbeld en naar het schijnt, wordt er normaal alcohol gedronken, maar niemand had z'n flesje bier mee in de sauna. Als we uit de sauna kwamen konden we nog gezellig zitten napraten (dan met de meisjes erbij, want in de sauna gaan jongens en meisjes natuurlijk appart).
Toen de party om elf uur afgelopen was, zijn we nog met een groepje naar een pub in het centrum geweest. Ik voelde me er direct thuis, want het was een Ierse pub en er was zelfs een live folkgroepje aan het spelen. En... ze hadden er Guinness, Murphy's en zelfs een paar Belgische biersoorten. Wel ferm duur allemaal. Ik dronk een Murphy's en moest er 27 FIM (bijna 190 BEF) voor op tafel leggen. Maar zo kostte een halve liter Stella Artois ook 27 FIM. We hebben er vrij lang gezeten, maar we hebben niet veel gedronken. Hoe zou dat komen, denk je...
Toen we rond één uur besloten om naar huis te trekken, hebben we met z'n allen een taxi genomen, want zo laat rijden er natuurlijk geen bussen meer. Doordat we alles konden delen, kwam dat maar op 10 FIM (70 BEF) per persoon.
Zo, mijn eerste sauna-ervaring zit er op. Maar ik weet nu zo'n beetje hoe het systeem werkt en ik denk dat ik volgende week eens de sauna hier in Ritakatu uitprobeer...
Woensdag 9 februari 2000
Zondag waren we terug naar de school geweest, om onze email te gaan lezen. Op een bepaald
ogenblik hoorde ik vonkjes springen aan de achterkant van de computer. Prompt startte het
ding opnieuw op. Ik was er niet bepaald gerust in, maar Els zat zowat krom van het lachen.
Ondertussen heb ik wel een irc-programma gevonden, dat deftig wil draaien in de netwerk-omgeving van de school. De meeste icq- en messengerprogramma's kunnen het LAN-netwerk van de school niet aan. Via de website van TV1 kom ik op de kanalen van planet internet. Ik zal proberen om in het vervolg de zondagnamiddag opnieuw aan de computers te geraken. Als je wilt proberen, ik zal waarschijnlijk meestal op het kanaal #tv1 zitten en je geraakt er door te surfen naar www.tv1.be en daar op de knop 'chat' te drukken, ofwel door te surfen naar irc.planetinternet.be/start_irc.html. Wanneer je op een ander kanaal zit, type je /join #tv1. Ik zit (normaal gezien) onder de naam Q-Ball.
De kaartjes blijven hier maar binnenstromen. De laatste paar dagen was er bijna telkens een kaartje of een brief mee. Er hangen nu al vier kaartjes aan de muur. Ik vind het fijn dat er zoveel mensen aan me denken. Voor alle kaartjes en brieven: Dankjewel!
Over maandag valt er niet veel te vertellen. De ganse dag heb ik zitten programmeren aan m'n eindwerk. Tegen de avond was alle 16-bit assemblercode in C++ inline assembler omgezet. Ik deed een poging om het boeltje te compileren. Resultaat: 102 errors. De laatste ervan is: Error number exeeds 100, compilation aborted. Met andere woorden, er zijn er nog heel wat meer, maar ik weet dat de meeste fouten in de adressering zitten. Dat is vrij eenvoudig op te lossen, maar ik moet wel op enkele honderden regeltjes weer iets gaan bij typen... Een saai werkje, maar het komt wel in orde.
In de voormiddag stond ik even voor m'n raam, het bos in te kijken. Plots zag ik beweging tussen de bomen. Twee eekhoorntjes renden er achter elkaar aan. Boom in, boom uit... Tak op, tak af... Ik kon het toch niet laten om een kwartiertje te blijven kijken. Sedertdien heb ik ze wel nog niet terug gezien.
Dinsdag en vandaag heb ik niet kunnen verder werken aan m'n eindwerk, doordat ik labo had. Met het dosprogramma DSPlay, moesten we allerhande DSP-probleempjes oplossen. Ik vond het wel interessant. Ik heb in ieder geval enkele nieuwe zaken bijgeleerd en enkele gekende zaken beter begrepen. Nu moet ik daar nog een verslag van schrijven, maar dat zal voor morgen zijn.
Vanmiddag, na het labo, heb ik eindelijk eens de tijd gevonden om naar het postkantoor in het centrum te stappen. Ik heb er kaartjes en postzegels gekocht. De kaartjes zijn wel vrij duur. 5 FIM (ongeveer 35 BEF) voor een gewone ansicht-kaart. Maar enfin, nu kan ik tenminste antwoorden aan al die lieve mensen die mij al een kaartje (of een briefje) gestuurd hebben.
Toen ik terug hier op het appartement was, ben ik de sauna eens gaan uitproberen. Ik heb er wel lange tijd alleen gezeten. Ik zat er bijna een uur en stond op het punt weg te gaan, toen Ludovic arriveerde. Ik ben dan nog een kwartiertje gebleven, maar 'k heb hem dan toch maar alleen gelaten. Ik was zo ongeveer leeg gezweet, maar ik heb er wel van genoten.
En dan nog een laatste nieuwtje: de GSM werkt uiteindelijk dan toch nog. Vanaf nu ben ik dus bereikbaar op het nummer +358.41/51.33.464. Houdt er wel rekening mee dat dat een internationaal gesprek is!!
Zondag 13 februari 2000
Donderdagavond was frietjesavond bij Titta. Het cross-country skiing was in de namiddag niet
kunnen doorgaan, wegens gebrek aan sneeuw. De eerste frietjes gingen gewoon een kwartiertje de frituurolie in en kwamen er dan slap en donkerbruin terug uit. Na een tijdje ben ik mij gaan moeien in de keuken en werd er al in twee keer gebakken. Ze smaakten nog niet zoals thuis, maar we hadden toch al een stap in de goeie richting en Titta was blij dat ze nu weet hoe ze 'Belgian-fries' moet maken.
Vrijdag ging ik terug in de sauna. Deze keer was er meer volk. Ik was de eerste, maar na een tweetal minuuten kwamen Jeroen (B) Jean-Stephaen (F) en Lázló (Hongarije) erbij. Nog eens tien minuten later hoorden we plots de stemmen van Andrea (Hongarije) en Elisabetta (I) vanuit de kleedkamers schallen. Ik had zo iets van " 't is niet waar dat die meiden hierbij gaan komen zitten, 't is jongenstijd nu!" En even later kwamen ze inderdaad binnen, samen met Satu (Fin). Tegen al m'n verwachtingen in, werd het echter zeer gezellig. De ontspannen manier waarop we - zelfs gemengd - in de sauna zaten, gaf mij een gevoel van vertrouwen en van vriendschap. Ook al kennen we mekaar nauwelijks.
's Avonds was er dan pannekoeken-party. Per toeval had ook Elisabetta een ijscreme-party gepland. De oplossing: pannekoeken met roomijs. Megalekker. Alleen jammer dat ik niet echt in m'n draai was.
Gisterenavond hadden enkele mensen dan voor pasta gezorgd. Weer in Andrea's keukentje (omdat daar het meeste plaats is). Na het eten gingen de meesten naar één of andere reeks op TV kijken in Andrea's kamer (dat meisje krijgt nogal volk over de vloer zeg), maar ik bleef samen met Katherina en Lázló gezellig in de keuken wat babbelen. Al gauw was het voorbij één uur en zijn we één voor één gaan slapen. Els had trouwens al voor de TV liggen slapen.
Vanochtend heb ik dan wat verder gedaan aan m'n verslag van DSPlay en in de namiddag zijn we met de bende naar de cinema getrokken. Toy Story 2. Eigenlijk was ik gewoon meegegaan voor de ambiance, want ik vond de eerste Toy Story niet bepaald fantastisch en remakes zijn meestal niet zo goed als de eerste, dus... Maar eens in de cinema werd ik aangenaam verrast. De truuckendoos uit Toy Story 1 werd nu gecombineerd met een spannend avontuur van ontvoerde poppen. Ook de grappen waren fantastisch, dikwijls met parodieën op Superman, Star Wars en vele anderen. Geregeld zaten we gewoon dubbel van het lachen.
Toen we hier terug in Ritakatu kwamen, ging ik nog even mee naar Els d'r kamer, omdat er nog enkele spullen uit mijn appartement op haar kamer stonden. Toen ik terugkeerde naar mijn appartement gleed ik uit. M'n achterste doet er nog zeer van, maar de GSM is er het ergste aan toe. Op het eerste zicht is er niets aan te zien, maar hij geeft wel geen teken van leven meer. Ik hoop dat ik hem opnieuw aan de praat krijg, anders zal ik in mijn spaarpot mogen zitten.
Ondertussen heb ik nog verder zitten werken aan m'n verslag, dat nu enkel nog afgedrukt moet worden. Blij dat ik daar van af ben (al deed ik het wel graag), maar nu kan ik toch opnieuw verder doen aan m'n eindwerk. Dat wordt zo even tijd, denk ik, want volgende week wordt weer mega-druk. Morgennamiddag is er 'Orientation', een geleide rondrit in Tampere, en dit voor de buitenlandse studenten. Woensdag is er dan sportdag (waaraan ik toch graag zou meedoen) en het volgende weekend is het survival-weekend. Voor Els wordt het nog drukker, want zij heeft ook nog een workshop. Mijn volgende workshop is pas voor in april.
Woensdag 16 februari 2000
Maandag was er Orientation Event. Na wat praktische en historistorische informatie rond
Finland, Tampere en de school, kregen we een begeleide rondrit door Tampere. Eerst bezochten
we een buitenwijk van Tampere, waar typische huisjes staan. Langs de noordhaven en het
pretpark (dat pas in mei open gaat), reden we naar het centrum. Daar bezochten we eerst de
kathedraal. Dit is een vrij kleine kerk, in Jugend - stijl. Daarna reden we langs de andere kant
Tampere terug
uit en reden een berg op, waar we een fantastisch zicht kregen op de twee meren. M'n
fototoestel was moeilijk in bedwang te houden; een eerste filmpje is al vol. Vervolgens reden we
nog een stukje verder en bezochten we een uitkijktoren. Hier hadden we ongelofelijk mooi zicht
op beide meren én op de stad. Na een kop koffie of thee en een donut, reden we terug
naar het centrum, waar we nog even langs de zuiderhaven en de bibliotheek reden. Die bib is naar
het schijnt de grootste van alle Scandinavische landen en megamodern. Tenslotte reden we
terug naar de school. De GSM is ondertussen hersteld. Door de schok was het contactblokje van de batterij los gekomen en als de baterij niet aanwezig is, werkt het toestel zelfs niet op netspanning. Met een stukje papier tussen het blokje en het omhulsel (zo simpel is het), drukken de contactjes weer netjes tegen de batterij en functioneert het ding terug. Oef! Een pak van m'n hart, want ik zat er al mee in dat m'n spaarpotje eraan zou moeten geloven. De blauwe plek voel ik wel nog steeds...
Gisteren dacht ik slim te zijn. De wasruimte is open van 's ochtends acht uur, dus ik om halfnegen daarheen. Ik dacht dat het er rustig zou zijn, maar het bleek net andersom. Er was nog meer volk dan 's avonds. Na een uurtje geduld te oefenen, kwam een machine vrij. Maar zelf had ik drie beurten nodig: Donkere, witte en kookwas. Dus was het voorbij elf uur eer ik daar buiten raakte. Dan maar direct naar de school gegaan om m'n mail te lezen en om te gaan eten.
Vandaag was het sportdag. De meeste lessen waren geschorst, maar de mensen van de 'construction department' moesten wel naar de les en Els had labo, dus kon ze ook niet mee. Jammer, want het was zo fijn.
En wat kan een sportdag in Finland anders zijn dan gaan skiën! Het was vrij goedkoop. Els betaalde over enkele weken 120 FIM voor de lift. De ski's kon ze lenen en anders zou dat haar nog eens 120 FIM gekost hebben. Vandaag betaalden we slechts 80 FIM voor de lift èn de ski's (+ 15 voor de jojo, maar die mogen we houden). Omdat ik dat nog nooit eerder deed, probeerde ik eerst een tweetal uurtjes op de kinderpiste en wanneer het een beetje begon lukken, nodigde iemand me uit om op de grote piste te gaan. Ik denk dat de afdaling een goeie 100 meter was en ik deed er lekker een GANS UUR over. Ik zat, lag, viel, wentelde,... meer in de sneeuw dan dat ik op m'n skies stond. Een paar keer vlogen m'n skies en m'n stokken in het rond, maar ik raakte benenden. De twee meisjes van Peru vonden het zeer moedig, want zelf hebben ze maar een uurtje op de kinderpiste rond getoerd en daarna zijn ze naar binnen gegaan. M'n 'instructeur' (de Zwitser) zei trouwens dat ik het goed deed, voor een eerste keer. En ikke trots natuurlijk.
Vandaag kreeg ik een fantastisch toffe email. Dit dagboek is al bekend tot in het Sint Vincentius College in Ieper en daar nodigen ze mij uit om een stukje van m'n dagboek in hun 'contact' te publiceren. Teveel mooie dingen op één dag. I love it!!!
Zondag 20 februari 2000
Vandaag heb ik heel wat te vertellen, want het survivalweekend is net achter de rug, maar ik begin eerst met nog iets over vrijdagvoormiddag, want dan zijn we namelijk met Kirsti (taaldocente) naar de markt geweest. Het was de bedoeling om een lokale specialiteit te proeven: Mustamakkara. Musta betekent zwart en makkara betekent worst. Inderdaad, bloedworst. Maar hier maken ze hem wel op een heel speciale manier. Ik weet niet wat ze er allemaal in draaien, maar de 'bloeling' thuis vind ik wel beter. We aten ze warm en met een soort aardbeienconfituur. Eigenaardige combinatie, maar niet slecht. Met die confituur waren ze lekkerder dan zonder. Nadien gingen we op een terras -- een marktwagen met grote voortent -- nog een koffie drinken. Best gezellig hoor. In de namiddag ben ik dan aan het inpakken geslagen. Al was het maar voor een weekend, m'n rugzak zat toch lekker vol (al moet ik toegeven dat er ook drank voor twee dagen bij zat). Om vier uur ben ik al vertrokken naar de school en we moesten er pas om kwart voor vijf zijn. Ik dus een half uur te vroeg, maar beter te vroeg dan... En toch waren er, zoals gewoonlijk, ook nu weer enkele mensen op wie gewacht moest worden. Rond vijf uur vertrok de bus dan naar het Isojärvi National Park, zo'n tachtig kilometer ten noorden van Tampere.
Het laatste stukje van de rit, was nogal hobbelig. Sommige mensen werden haast zeeziek. De bus stopte en iedereen stapte af. Maar we waren er nog niet! De laatste drie kilometer moesten te voet afgelegd worden. Het was al na zessen, dus lekker donker en zoals overal de laatste dagen, lekker glad. Maar iedereen is er geraakt.
Eens we aangekomen waren, werden we in drie groepen verdeeld. De groep waar ik in zat, was verantwoordelijk voor de sauna, een tweede groep moest zorgen voor een gat in het ijs en dan was er ook nog een derde groep. De sauna die we in Ritakatu gewoon zijn werkt op elektriciteit, maar daar was geen elektriciteit, dus werd de sauna met hout verwarmd. Eens de sauna brandde, moesten we wachten tot het er warm genoeg was. Pas na middernacht was de sauna klaar voor gebruik. Ook het gat in het ijs was ondertussen gemaakt (dat is niet zo gemakkelijk als het lijkt, zeker niet in het donker). Tussen de saunabeurten door, ben ik dan twee keer in dat heerlijk frisse water gaan zwemmen. Enfin, zwemmen is veel gezegd. In minder dan tien seconden sta je al terug op het droge, veel langer houd je dat toch niet uit. Ook als je uit het water komt, heb je nog enkele seconden koud, maar algauw verandert dat en kun je zonder probleem, in je blootje buiten blijven rond draaien. Wel moet je kousen of pantoffels aan houden, anders vriezen je tenen eraf. Het was bijna twee uur, eer ik in m'n bedje geraakte. Voor de meeste anderen, werd het nog een stuk later, maar ik trok me van al dat lawaai niets aan en sliep als een rots.
De zaterdagochtend waren de meesten rond negen uur al wakker, maar iedereen bleef nog wat in z'n bedje liggen. Na het ontbijt trok iedereen die dat wilde een paar skies aan z'n voeten en gingen we op stap. Door het bos, over vijvers,... We waren ruim drie uur op stap. In het begin was het soms moeilijk om al die bochten tussen de bomen te nemen, maar op den duur went dat wel. Ik heb wel voor de laatste afdaling m'n skies afgedaan, omdat men het nogal gevaarlijk vond en ik had m'n fototoestel bij, dus wilde ik geen risico's lopen.
Toen we terug bij de chalet waren, moesten we eerst onze skies afkuisen en daarna mochten we een stukje eten. Het was ondertussen bijna drie uur in de namiddag. De rest van de dag werd er niet veel meer gedaan. Velen (waaronder ikke) hebben zelfs een paar uur liggen slapen. Tegen de avond kwamen we terug op dreef en na het avondmaal ging ik terug de sauna in. En van de sauna terug naar het gat. Toen ik de tweede keer uit de sauna kwam, wilde ik gewoon even afkoelen om pas na de derde keer terug te gaan zwemmen, maar een paar minuten later vroeg Katherina of ik mee wilde naar het meer. Het is namelijk niet toegelaten om alleen te gaan zwemmen. Het is veiliger als er iemand bij staat. Je weet maar nooit. Ook mag je je hoofd niet onder water houden. Ik ben er dan ook maar even in gekropen.
Toen ik terug in de sauna kwam, vroeg Satu of ik al de sneeuw geprobeerd had. Toen ik na m'n derde saunabeurt ook m'n haar gewassen had, ben ik dus maar even in de sneeuw gaan rollen. Lekker zacht! Precies een grote teddybeer waar je over rolt, maar ik moet wel zeggen, dat is nog véél kouder dan het water onder het ijs en als je terug recht staat, blijft de sneeuw nog even aan je lijf plakken. BRRRRRR!!
Doorheen het ganse weekend stond de sauna eigenlijk een beetje centraal, want tanden poetsen, wassen, afwassen,... het gebeurde daar allemaal, want op de rest van het domein was nergens water te vinden. Vroeger stond de sauna ook zo centraal in het leven van de Finnen. Zieken werden er verzorgd en vrouwen bevielen er zelfs.
Doordat ik zo vroeg in de sauna geweest ben, was de avond nog jong en zaten we gezellig in het chalet bij elkaar. Katherina had voor wodka en rum gezorgd en maakte voor iedereen een kalashnikov (als iemand weet hoe je dat schrijft, let me know...): Bovenop een glaasje wodka wordt een schijfje citroen gelegd. Op het citroenschijfje komt een klontje suiker dat met rum overgoten wordt. Uiteindelijk wordt de rum geflambeerd. En dan komt het: Eerst knabbel je het suikerklontje en het schijfje citroen fijn, maar je houdt het nog even in je mond. Met de wodka spoel je alles ineens door. Lekker hoor!
Tegen een uur of elf, begon ik moe te worden. Ik had nood aan m'n bed, maar er kwam nog iets. Mika (Fin) had de vrijdagavond zalm bereid en dat werd nu aan het kampvuur klaar gemaakt. Werkelijk heerlijk. Daarna ben ik in m'n bedje gekropen en op één, twee, ... sliep ik al. Vanochtend was het weer half tien eer iedereen wakker werd.
Na het ontbijt werden de valiezen gepakt om terug naar huis te gaan. Na een helse zoektocht vond ik nog m'n koffielepel en m'n koffiekop terug. Om één uur begonnen we dan aan de drie kwartier durende staptocht naar de bus en na nog een uurtje rijden, stonden we terug in Tampere. De bus reed eerst tot aan de school en keerde dan een stukje terug tot aan Ritakatu 3. We werden dus aan de deur afgezet.
De survival is voorbij. Het was een heerlijk weekend. Gezellig samenzijn, zwemmen in 'a hole in the ice', op verkenning in de natuur, ... ZALIG! Jammer dat het zo vlug gedaan is. Aan de andere kant ben ik wel ferm moe, maar wat wil je, na zo'n avontuur. Ik hoorde gisteren iemand zeggen: 'Dit is wat we later aan onze kinderen zullen vertellen'. Ik voelde me zo intens gelukkig...
Vrijdag 3 maart 2000
Het is al even geleden dat ik dit dagboek nog aangevuld heb, maar dat komt omdat er niet zoveel speciale dingen gebeurd zijn. Maar vandaag vind ik het hoog tijd dat ik nog eens wat verder schrijf. Vorige zaterdag vertrok Els naar huis. Meiko bracht haar naar het busstation, omdat de buschauffeurs staakten. Enkel een paar expressbussen reden, zodat Els toch in Helsinki geraakte. Ik reed mee met Meiko en Els, omdat geen van beiden het busstation wist zijn. Onverwacht kreeg Els ook nog gezelschap op het vliegtuig. Satu (Fin) bracht een bezoekje aan België, in verband met de deelname van onze school aan de wereldexpo in Hanover en vloog met hetzelfde toestel mee als Els. Satu vloog wel met een ander vliegtuig vanuit Tampere naar Helsinki.
Gisteren was het José's verjaardag. Woensdag is Andrea naar het centrum geweest met een foto van een knappe blondine in lingerie (uit een Fins weekblad) en liet dat op een T-shirt drukken. 's Avonds schreven we dan allemaal een boodschap op de achterkant van het T-shirt en rond de foto schreef iedereen 'gelukkige verjaardag' in z'n eigen taal. Het werd een prachtig en uniek exemplaar. Gisterenavond aten we (zoals de laatste tijd wel meer gebeurt) bij Andrea. Ze had ook een cake gebakken voor José. Het werd een gezellige avond.
Mijn eindwerk begint ook vorm te krijgen. Woensdag kreeg ik het Visual Basic programma van Jorma en converteerde dat naar Visual Basic 6 (want het stond in een ouder formaat). Het programma draaide wel, maar vanalles liep fout. Zo was het al niet mogelijk om een hex-file te openen. Omdat het ganse programma in het Fins geschreven is, kon ik het dus niet debuggen en ben ik dan maar begonnen met m'n eigen test-software te schrijven en daarmee heb ik al een paar heuse ontdekkingen gedaan. In het begin crashte het programma tegen de sterren in. Ik dacht dat m'n jumptable niet in orde was, maar daar lag het niet aan. Het probleem ontstond bij het terugkeren naar Visual Basic. Een stack-probleem dus. De fout zat hem in het feit dat ik in inline assembler de ret-instructie gebruikte en hierdoor werd de routine niet op de normale manier afgesloten door C++, die zelf ook nog een paar pushes en pops wil uitvoeren.
Vandaag was een fantastische dag. Deze voormiddag heb ik nog wat zitten programmeren en rond twaalf uur vertrokken we dan met het busje van de school naar 'Kirsti's place', een vijfentwintigtal kilometer te zuiden van Tampere. Een aantal mensen kon bijna niet mee. Wanneer ze deze week in de school hun mail gingen lezen, zei een Finse studente tegen hen dat ze vandaag in de school moesten zijn. Er is namelijk een soort bouwbeurs aan de gang. Niemand had hen dat echter officieel laten weten, dus zijn ze er niet naartoe geweest en zijn ze meegekomen naar Kirsti's.
Toen we daar aankwamen kregen we een soort zachte koekjes. Die moesten we opensnijden en er een stukje marsepijn en wat slagroom in stoppen. Heerlijk! Na een half uurtje smikkelen en babbelen trokken we dan het bos in. Eigenlijk hadden we niet echt geluk met het weer. De laatste dagen is het al aan het dooien geweest, gisteren begon het opnieuw te vriezen en vandaag kregen we een heuse sneeuwstorm op onze nek. In ieder geval, we lieten ons niet doen en trokken het bos in, richting een ingerichte kampvuurplaats. Daar maakten we vuur om makkara (worst) te grillen. Hmmm!
Toen de worst op was, keerden we terug naar Kirsti's. Daar gingen we de sauna in. Net naast haar huis is er een meer en daar namen we natuurlijk een frisse duik in. Totta kai! Na de sauna konden we met z'n allen samen genieten van een heerlijke maaltijd. Jeroen en Nele hadden voor waterzooi gezorgd, Andrea had taart gebakken, Ludovic had Paté du Lapin van z'n oma meegebracht, Laci zorgde voor Hongaarse wijn en Kirsti had voor aardappelen, gehaktballen, roomijs en nog enkele dingen gezorgd. Het was zeer gezellig. Ik heb er zo van genoten.
Dinsdag 21 maart 2000
Eindelijk weer wat tijd gevonden om mijn dagboek aan te vullen. Het is nogal druk de laatste tijd, zodat ik er moeilijk toe kom om hier wat bij te schrijven. Maar ik heb weer een en ander te vertellen... Het is al enkele weken geleden toen ik voor het eerst naar Doris ging. Doris is een soort danscafé hier in Tampere, een van de weinige plaatsen waar een wachtrij buiten staat. Na drie kwartier konden een paar mensen van onze groep naar binnen. In vijf minuten waren de meesten binnen, behalve Andrea, Laci en ik. We hebben daarna nog ruim twintig minuten in de kou staan draaien, maar er werd niemand meer binnen gelaten en het zag er niet naar uit dat dat gauw zou veranderen. We zijn dan maar naar Ritakatu teruggekeerd.
Onderweg probeerde ik dan een SMS naar Jeroen te sturen, om te vertellen dat we weggegaan waren, maar ik kon geen berichten verzenden. Er moest een of ander nummer in m'n GSM ingesteld staan en de vorige gebruiker heeft er blijkbaar nogal mee gefoefeld...
Op zaterdag 11 maart gingen we met Kirsti naar Helsinki. De dag voordien gingen we samen de ticketten kopen voor de trein. Nadien zijn we nog met een groepje naar een wafelhuis getrokken. We aten er een wafel met roomijs en hebben daar een paar uur zitten vertellen en leute zitten maken. Toen was het al bijna vijf uur in de namiddag en ik had om vijf uur met Aija afgesproken aan de bushalte. Ik moest namelijk bus 13 nemen tot de derde laatste bushalte en omdat Aija in die omgeving woont, ging zij met me mee tot de halte voor die waar ik moest afstappen.
Waarom had ik nu bus 13 nodig? Wel, er was een saunaparty in Nokia Mobile Phones voor buitenlandse studenten elektronica. Vooral om werknemers aan te trekken, denk ik. Eerst kregen we een presentatie over het bedrijf. Wat maken ze, hoeveel mensen werken er, waar ter wereld hebben ze fabrieken, ... Daarna was er een warme maaltijd en tenslotte was er sauna en jaccuzi. En de ganse avond was er gratis drank a volonté. Bier, cider, wijn, ... Er zijn foto's van deze avond te vinden op luola.ton.tut.fi/best/TS00 Het was een gezellige avond waar ik weer een aantal nieuwe mensen mocht ontmoeten. Er was trouwens niemand die ik kende. De meeste studenten waren van de technische universiteit en er waren ook heel wat buitenlandse studenten die hier voor een week op bezoek waren.
Het was rond elf uur toen ik thuis kwam. Ik dook m'n bedje in en viel onmiddelijk in slaap. Rond kwart voor drie echter werd ik wakker en wat ik ook deed, ik bleef wakker. Ik heb bijna vier uur in m'n bed liggen ronddraaien en om kwart na zes ben ik dan maar opgestaan. Om acht uur vertrokken we naar Helsinki, dus het had geen zin meer om nog lang te blijven liggen.
De uitstap naar Helsinki was ook plezant. Toen we daar rond half elf aankwamen, liepen we eerst even langs het informatiebureau en bezochten we de Orthodoxe kathedraal. Jammer genoeg mochten we daar binnen niet fotograferen en dia's verkochten ze er niet, want het was wel een mooi ingericht gebouw. Er stonden een paar hele mooie iconen en nog vele andere mooie dingen. We zijn er niet lang gebleven, want om twaalf uur vertrok de veerboot naar een eilandje even buiten Helsinki. Omdat het plaatselijke koffiehuis gesloten was, belde Kirsti iemand van haar kennissen op en tegen de tijd dat we op het eiland aankwamen, stond er koffie en thee klaar. We keken wat rond op het eiland en namen rond twee uur dan de veer terug naar het vasteland. Daar bezochten we Kirsti's zus, die voor lekkere vissoep gezorgd had.
Nadat we ons buikje rond hadden gegeten, bezochten we nog het museum voor moderne kunst. Ik had geluk, er was net een project bezig met computers en elektronica. Ik heb er zelfs een ideetje opgedaan om zelf een programmaatje te schrijven. Je ziet, een museum hoeft niet altijd saai te zijn. Er was ook een ruimte waar een experimentele film gedraaid werd. Precies alsof ze wisten dat ik zou komen.
Toen we het museum verlieten, namen we tram 3T. Dat is een soort sight-seeing tram die een ritje doorheen de stad maakt, langs alle mooie plekjes. Toen we na een uurtje afstapten, namen we nog een vlugge hap in een hamburgerrestaurant en mochten we ons al naar de trein begeven, voor een twee uur durende terugrit naar Tampere. Een mooie dag was weer voorbij.
Veel tijd om uit te rusten was er niet. De zondag heb ik niks gedaan en de maandag mocht ik al weer vroeg uit de veren. In Jämsänkoski (80 km ten Noordoosten van Tampere) is er een papierfabriek. Om een aantal bedienden de kans te geven om hun Engels wat te oefenen, nodigde de fabriek ons uit. Toen we er aankwamen kregen we een snack en een drankje. Na een kennismakingsronde gingen we eten in de eetzaal van de fabriek. Daarna praatten we wat over de gewoontes en gebruiken in verschillende landen en maakten we een kort toneeltje over hoe bomen in de papierfabriek terecht kwamen. Ik was boom. We lachten ons een breuk. Na koffie en gebak brachten de werknemers ons terug naar het station en was opnieuw een mooie dag voorbij.
Vorige woensdag (15 maart) ontmoetten Jeroen en ik dan Johan. We vonden elkaar enkele weken geleden via de trefpunt-website van De Standaard. Hij is afkomstig uit Dendermonde en werkt hier nu al zes jaar in Tampere. We vertelden wat over de gebruiken in Finland, over cultuur en over politiek. Het werd een fijne babbel. In het cafeetje waar we waren, Salhojankadun Pubi, hebben ze Belgisch bier. Ik dronk er Chimey en ik moet zeggen, het smaakte me. Na al dat Finse bier was ik blij van weer eens iets Belgisch te drinken. Nadien zijn Jeroen en ik nog naar Europacafé geweest, maar daar was niet heel veel volk.
Vrijdag was het dan St.-Patricksday en gezien er een aantal Ierse pubs in de stad zijn, wilde ik niet thuisblijven. In de Finse les op vrijdag had ik Hannah (uit Wales) leren kennen. Omdat er niemand van de vrienden uit zou gaan, had ik afgesproken om naar haar thuis te gaan en van daar naar een paar pubs te gaan, waar St.-Patricksday gevierd werd. Tegen de tijd dat we in o'Connells arriveerden, zat de helft van Ritakatu daar ook al. Het is me nog nooit eerder overkomen dat ik mensen ertoe aangezet heb om uit te gaan, maar 'k vond het wel plezant. Er waren ook een paar folkgroepjes die daar een optredentje ten beste gaven. Je kunt je voorstellen hoe ik in mijn sas was.
Even later hoorde ik achter mij een meisje praten over Stella Artois (ze verkopen dat in o'Connels). Aan de manier waarop ze Stella Artois uitsprak en de kennis waarmee ze over dat bier vertelde, wist direct dat ze Belgisch moest zijn. En inderdaad, twee meisjes uit Brugge zitten hier voor drie maand op stage, in de school vlak naast Tampere Polytechnic (waar ik zit). Één van hen moet twee weken wel al terug naar huis (de sukkelaar).
Heel lang zijn we niet in o'Connells gebleven, want zaterdag moesten we vroeg uit de veren. Afspraak om half tien aan de parking bij het B-gebouw om te vertrekken naar het international floorball tournament. Een tornooi tussen verschillende Finse hogescholen met buitenlandse studenten. Er waren twee teams van Tampere Polytechnic. Onze eerste match op zaterdag hebben we gewonnen, de rest jammergenoeg verloren.
De zaterdagavond was dan het plezantste. Er was saunaparty. Eerst kregen we er avondeten. Daarna moesten alle teams zich op een originele manier voorstellen. De rest van de avond konden we drinken, in de sauna gaan, naar de digitale foto's van de eerste dag kijken, ... Die foto's zijn trouwens ook te vinden op het internet.Rond twee uur, de fuif was nog volop bezig, was ik zo moe dat ik wilde gaan slapen. Echter, het kamertje naast de fuifzaal lag al vol, de sauna en bijhorende kleedkamer was ook nog in gebruik. Ik heb dus maar een paar tafels aan de kant geschoven en me daartussen gelegd. En muziek of geen muziek, op tien minuten tijd vertoefde ik al in dromenland.
Op zondag waren er dan nog enkele matchen. Ik liep tot ik sterretjes begon zien. Na de middag was er dan prijsuitreiking. Het team waar Els in speelde was tweede.
Ondertussen is het al dinsdag en ik voel m'n benen nog steeds, maar als ik de anderen mag geloven, ben ik nog vrij goed te been. De meesten zaten gisteren steen en been te klagen. Enfin, we hebben ons geamuseerd en dat is het belangrijkste. Men zegt toch altijd 'iedere kermis is een geseling waard'...
Gisteren heb ik m'n derde diarolletje naar de fotograaf gebracht. Volgende week donderdag zijn ze klaar. Ik kijk er al naar uit. Ook boekte ik gisteren vrij grote vooruitgang met m'n eindwerk. De horizontale en verticale windowing werkt nu ook. Er waren een paar variabelen die op een verkeerde manier geadresseerd werden. Doordat alles in assembler gebeurde, kon het boeltje van te voren wel gecompileerd en gerund worden, maar het werkte natuurlijk niet correct. Ik heb er wel een paar dagen werk aan gehad om die adressering in orde te krijgen en nu lijkt alles te werken.
Vandaag besteedde ik meer dan vier uur in de wasruimte. Eén van de wasmachines is stuk, dus het was aanschuiven om de enige werkende machine te kunnen gebruiken. Na twee uur wachten was het dan eindelijk mijn beurt. Het was reeds half drie toen ik buiten kwam. Ik kon vanmiddag dus niet naar de school om te eten, maar dat is geen probleem, want vanavond eten we toch warm bij Andrea. Het voordeel van lange wasbeurten is dat ik vrij veel kon lezen in m'n boek over VxD's, al zal het waarschijnlijk nog eventjes duren eer ik m'n eerste VxD zelf kan schrijven. Enfin, we zien wel.
De laatste dagen is het vrij warm geworden. In de nacht vriest het nog, maar overdag draait de temperatuur rond de vijf graden... Boven nul! Alle sneeuw is hier dus aan het smelten. Doordat het zonnetje schijnt en doordat er weinig wind is, kun je hier in je trui naar buiten. In het zonnetje is het lekker warm, precies zomer. De dagen worden ook snel langer. 's Ochtends staat het zonnetje lang voor mij op (rond een uur of zes), maar 's avonds ben ik wel langer wakker dan de zon. Rond zeven uur begint het hier te verduisteren.
Zo, voorlopig is m'n dagboek weer aangevuld. Ik hoop dat het de volgende keer niet zo lang duurt eer ik het opnieuw kan aanvullen.
Maandag 10 april 2000
Oei oei oei, het duurt alsmaar langer eer ik m'n dagboek kan aanvullen. Er zijn nog maar een zestal weken meer over en dan is dit Finse avontuur voorbij. Bijkomend nadeel is wel dat binnen dezelfde termijn m'n eindwerk af moet geraken. Ik heb dus nog heel wat werk voor de boeg. Ik begin maar bij de zaterdag van twee weken geleden. Het was de laatste zaterdag voor Sofie en er waren enkele nieuwe Belgische meisje toegekomen in hun school. We gingen dus kennis maken in EuropaCafé...
's Anderendaags nodigden Joke en Sofie mij uit om naar de sauna te gaan. Een publieke sauna aan Näsijärvi (het noordelijke meer). Dit was de eerste keer dat ik kleren droeg in een sauna (publieke sauna, you know...), maar het was er lekker warm. Ik zat er even op het hoogste niveau, maar mocht na een paar minuten lagere oorden opzoeken. M'n oren, m'n handen, m'n gezicht, ... Het leek of alles in brand stond. En het plezantst van al: er was een gat in het ijs dat groot genoeg was om te zwemmen. Zeker tien meter lang. Door een pomp werd het water in beweging gehouden, zodat het niet kon dichtvriezen. Ik genoot volop.
De woensdag (29 maart) gaf Titta een housewarming party. In de krokusvakantie was ze verhuisd en ze nodigde iedereen uit om het een avondje gezellig te maken. De sauna mochten we ook gebruiken. Omdat de sauna op het hoogste verdiep is (tiende) en de zon net aan het ondergaan was, zagen we een fantastisch kleurenspel vanop het saunabalkon. Haar nieuwe kamertje is wel een stuk kleiner dan haar vorige appartement, maar ze woont nu dichter bij de stad. Ik geloof wel dat ze het daar goed vind.
De vrijdag gingen we dan naar de film DOGMA. Een vrij eigenaardig verhaal over engelen, maar het zat piekfijn in elkaar. Ieder detailtje linkte met elkaar. Crazy but beautiful. Na de film gingen we nog naar Europa Cafë om Sofie uit te wuiven. De zaterdagochtend vertrok ze terug naar België. De zaterdag hadden we dan opnieuw een party. Het was 1 april en Sami nodigde ons uit. Eerst gingen we (uiteraard) de sauna in en nadien maakten we het gezellig in Sami's appartement.
Het weekend besloten we op zondag met nog een film. Met enkele mensen die American Beauty nog niet gezien hadden en Laci die hem wel al gezien had, gingen we naar (hoe raad je het) American Beauty kijken. Z'n oscars zeker waard. Goed uitgedachte karakters, goeie muziek, goed verhaal, unieke dialogen,... I loved it! Ik wil hem zeker terug zien. Is 't niet in 't groot, dan maar in 't klein, maar ik wil hem terug zien. Na de film gingen we nog een pintje pakken. Ze hadden er Belgisch bier en zelfs meer soorten dan in de meeste plaatsen. Ze hadden er onderandere Leffe, La Trappe, de drie soorten Belle Vue, Kwak en nog enkele. Alles zelfs in de originele glazen. Ik dronk er een Kriek Belle Vue, al verstond die kerel achter de toog er niets van, toen ik Kriek Belle Vue in 't Vlaams uitsprak (och arme, ik had het eens in 't Brussels moeten vragen...). In ieder geval, ik ben toen in discussie gegaan met die barman, want hij beweerde dat Red Neck Belgisch bier was. Nooit van gehoord... En de brouwerij is Diamond. Als dat een Belgische brouwerij is??? Enfin, nadien hoorde ik van Jeroen dat Diamond een brouwerij in Helsinki is (Fins dus), maar ze zouden een of andere licentie hebben om de naam 'Belgisch' te mogen gebruiken.
Vorige week was dan vrij rustig. Weinig uit geweest, maandag en dinsdag had ik workshop, woensdag heb ik niks uitgestoken en 's avonds dan toch nog even uit geweest. Vrijdag ben ik pas aan m'n verslag begonnen en ik heb het dan ook maar meteen afgewerkt. Eigenlijk was het een megasaai labo. Vorig jaar kregen we van Hans Blondelle al een labo analoge filters, waar we ons mochten tegoed doen aan vijfde orde chebbychev filters. Hier kregen we een klein eenvoudig tweede orde filtertje voor de neus. In plaats van een hoop formules in te geven in mathcad en een prachtig verslagje ervan te maken, moesten we hier de filter simuleren in een oud dos-programmaatje. Toen ik op een bepaald ogenblik een paar (eenvoudige) formules op m'n blad begon schrijven, keek m'n Finse labopartner naar mij alsof hij het in Keulen hoorde donderen. En Keulen is ver van hier zulle!
Zaterdag zijn we dan naar Turku geweest. Reuzegezellig. De sfeer zat er goed in.
Eerst gingen we naar het kasteel. We waren er wel ruim een uur te vroeg, dus gingen we eerst in de buurt het scheepvaartmuseum bezoeken. Om halftwaalf wachtte onze gids ons dan op aan het kasteel. Het is wel een volledig ander gebouw dan de kastelen die we in België gewoon zijn. Het is op dezelfde manier ontstaan: vier muren als bescherming voor het binnenkamp en met een borstwering bovenaan voor de verdediging. Door de jaren heen werden dan zaken bijgebouwd. Het heeft na verwoesting door brand in de vorige eeuw als opslagruimte voor graan gediend, maar werd begin deze eeuw terug hersteld. Het was een leerrijke rondleiding, zeker omdat ik al heel wat kastelen nader bij huis bezocht en nu kon vergelijken.
Het was al bijna half twee toen we het kasteel verlieten, maar we gingen nog niet direct eten. Eerst bezochten we het Luostarinmäki handicrafts museum. Een soort Bokrijk, maar met allerhande ambachten. De huisjes werden er ook niet naartoe gebracht, maar zijn origineel van ter plaatse. Een oud stadsdeel, waar in de zomer nog gewerkt word, ter demonstratie voor de touristen. Nu werd er niet gewerkt, maar we konden wel overal binnenkijken en in sommige huisjes waren mensen aanwezig om ons van tekst en uitleg te voorzien. Jammergenoeg enkel in het Fins, maar ik had geluk. Titta had Laci en mij vergezeld en speelde voor ons privé-tolk.
Om te eten, gingen we naar het centrum, waar we vrij konden kiezen. Met een groot deel van de groep gingen we in een winkelcentrum de Rex pizzeria binnen. Daar kun je voor 42,90 mk zoveel pizza en sla eten als je maar op kunt. Ook frisdrank nam je zoveel je maar wilde. Op vertoon van onze studentenkaart kregen ze zelfs nog een soft ice gratis (anders betaal je daar ook 5 mk voor).
Tenslotte gingen we nog de kathedraal bezoeken. Ontstaan in de dertiende eeuw en zoals vele grote kerken in verschillende fasen gebouwd en herbouwd. Geregeld door brand en oorlog geteisterd en tijdens de reformatie in de zestiende eeuw van Katholiek naar Lutheraans veranderd. De toren is zo'n 80 meter hoog en vertoont duidelijke sporen van de vele herstellingen die door de eeuwen heen moesten gebeuren. Na het bezoek aan de kerk hadden we nog even tijd en konden we nog tot aan de 'Finse zwaan' wandelen. Een driemaster die daar ligt te blinken en waar ik dolgraag een foto van wilde maken. Daarna wachtte ons een twee uur durende busrit terug naar Tampere.
Gisteren, zondag, zijn Els d'r ouders en haar Joeri in Tampere aangekomen. Ze waren de nacht ervoor in Helsinki gebleven omdat het al wat laat was en dan gisterenochtend met de trein naar Tampere doorgereisd. We aten gezellig samen en konden ferm kletsen over vanalles en nog wat. Toen ik in de late namiddag naar de school stapte om nog vlug even m'n mail te lezen, viel het me zelfs op dat ik terug in het Vlaams begon denken. Meestal is dat in het Engels, doordat ik hier meer Engels dan wat anders brabbel.
Gisteren heb ik trouwens een hoofdstukje van m'n eindwerk geschreven. Het werd eigenlijk hoog tijd dat ik daar eens deftig werk van begon te maken.
Dan nog kort even het weer: ruim een week geleden is de dooi definitief ingetreden. Gisteren was het zelfs zo warm dat ik m'n jas teveel had, maar vandaag voelt het weer wat frisser. In Turku was alle sneeuw al verdwenen. Hier zitten we een tweehonderd kilometer noordelijker dus ligt hier en daar nog een restje sneeuw, maar in Lapland ligt naar het schijnt nog meer dan een meter. Ik zal moeten verhuizen als ik nog wat sneeuw wil. De temperatuur draait hier rond de zeven graden en tijdens het weekend scheen de zon uit volle kracht. Vandaag is ze terug achter de wolken verdwenen. Nu het beekje in het bos achter m'n kamer gedooid is, hoor ik 's nachts het rustige kabbelen van het water en ook de volgeltjes fluiten dat het een lust is. Zalig! Het verluchtingsraampje dat naast m'n verster zit doe ik bijna nooit meer dicht.
Een paar dagen geleden was hier trouwens het noorderlicht te zien. Naar het schijnt is het in lange tijd zo mooi niet meer geweest. Maar ik lag verdorie te slapen en heb het gemist. Ik vind het wel jammer, want het is al jaaaaaaren dat ik dat eens wilde zien.
Zondag 16 april 2000
Ik wil vandaag vertellen over de sushi-party van gisterenavond, maar eerst heb ik nog een paar kleine nieuwtjes over de voorbije week. Ik begin bij woensdag. Een niet zo speciale dag, maar toen ik halfweg de voormiddag m'n hoofd eens buiten stak, reed er een soort vrachtwagentje rond op het terrein van Ritakatu 3. Met een grote waterstofzuiger en borstels kuiste hij de weggetjes. De steentjes die er tijdens de winter gestrooid werden om niet uit te glijden (ahum) werden nu opgeruimd. Ook de straten worden opgekuist.
Donderdag aten we opnieuw samen met gans de bende. Deze keer was het niet bij Andrea, maar bij Els. Els vond het een unieke kans om het eens megagezellig te maken en zette haar appartement vol met theelichtjes. Het groot licht ging natuurlijk uit. Het was zeer gezellig.
Gisteren heb ik een groot stuk van m'n eindwerk afgewerkt. Alle instructies zijn nu getest en werken allemaal. De laatste waren eigenlijk de strafste, want ik heb een paar stukjes volledig moeten herschrijven. Enfin, nu kan ik beginnen met de interrupts en de timers te testen.
Ik vond dat ik een beetje rust verdiend had en ben aan de overkant van Teiskontie het bos ingestapt. Een wandeling van anderhalf uur in de natuur. Langs bosweggetjes en verlaten paadjes. Ik keek er nogal van op toen ik op verschillende plaatsen nog dikke pakken sneeuw tegen kwam. Zelfs in open plaatsen waar de zon volop bij kan. Eigenlijk was ik op weg naar Näsijärvi (het meer), maar plots liep de weg ten einde. Ik ben toen maar terug gekeerd en dat had ik beter niet gedaan. Toen ik vandaag op een kaartje keek, ontdekte ik dat ik op minder dan 100 meter van het meer geweest ben. Maar ik genoot van de rust en de stilte. Toen ik terug in Ritakatu kwam, begon de volgende episode van de dag. De sushi-party.
Ik was er vrij vroeg. Eigenlijk was er geen uur afgesproken en na de wandeling ging ik even aankloppen bij Sandra (onze Zuidkoreaanse gastvrouw) om te vragen hoe laat ik daar moest zijn, maar haar flatgenoot Helen (Rus) nodigde me uit om meteen daar te blijven en een kop thee te drinken. We zaten gezellig wat te kletsen. Na enige tijd begon nog volk toe te komen. Sandra was ondertussen ongelofelijk druk in de weer met het klaarmaken van de sushi. Als een sneltrein liep ze heen en weer tussen haar kamer en de keuken. We mochten niet zien wat ze aan het doen was. Toen ze even later klaar was en we wel het resultaat mochten zien, konden we vol bewondering naar al die lekkere dingen kijken. Het zag er overheerlijk uit.
Even later mochten we dan ook proeven. Hmmm! Zo heerlijk. Ik heb er zelfs met stokjes leren eten. Niet zo moeilijk, alleen pruts als je kleine brokjes wilt opeten, maar ik vond het wel plezant. Weet je trouwens dat Zuidkorea het enige land ter wereld is waar ze niet met houten, maar met metalen stokjes eten?
Nadien was het helemaal party. Er werd gedansd, gebabbeld en gedronken. Uiteindelijk zijn we dan aan een spelletje begonnen. We draaiden een bierflesje in het rond en de persoon naar wie het flesje wees mocht een 'wens' doen. Daarna draaide die het flesje nog eens rond en de persoon naar wie het dan wees moest die wens in vervulling brengen. De wensen waren sterk variërend, van 'breng mij iets te drinken' tot 'ik wil een striptease'. Ik wenste dat iemand een sauna immiteerde. Jose was de gelukkige om het uit te voeren, maar hij was zo zat dat we er eigenlijk niet veel van verwachtten. Toch lagen we enkele ogenblikken later dubbel van het lachen. Hij zat te zuchten en brabbelde 'I am hot..... I am hotter..... I am more hot.....' en na enkele ogenblikken zei hij: 'Nu gaan de mensen zwemmen in het meer', met druk doende bewegingen om de mensen naar buiten te leiden. We konden niet meer van het lachen.
Ik heb ook het gevoel dat ik er een nieuwe vriendin bij heb. Ik had Helen wel al een paar keer ontmoet, maar gisteren ontdekten we enkele gezamelijke interesses, waar we natuurlijk uitgebreid over praatten. Muziek (filmmuziek in het bijzonder) en fotografie. We hadden het ook over de cultuur en gewoonten in ons eigen land. Rusland en België zijn zo verschillend en het was tof om een en ander van elkaar te horen.
Enfin, je ziet het... Een fantastische gezellige avond. Opnieuw een herinnering om te koesteren.
Dinsdag 25 april 2000
Eerst en vooral: Cindy, gelukkige verjaardag!!! En je bent niet de enige jarige, want voor Satu (Fin) is het vandaag ook feest.De dagen vorige week waren rustig. Veel gewerkt. Maar de avonden waren des te drukker. Op woensdag ben ik gezellig bij Helen naar de TV gaan kijken, maar op donderdagavond nodigde ze me uit om met enkele mensen van haar klas uit te gaan. Voor hun lessen zijn ze namelijk bezig met een vergelijkende studie van (bijna) alle bars en pubs uit Tampere. Op veel plaatsen kunnen ze daardoor gratis binnen, maar sommige plaatsen moeten ze zelf toegang betalen. Ook de drankjes zijn niet echt goedkoop. Een dure studie dus...
Nadat ik naar de afscheidsparty van Anne (Kenia) geweest was, heb ik me bij Helen en haar vrienden aangesloten. Eerst gingen we naar een cafe-restaurant bij het Theater van Tampere en daarna gingen we naar Kaijakka. Toen we rond twee uur nog naar Café Europa gingen, was ik blijkbaar net te laat om nog afscheid te nemen van Joke. SORRY JOKE!!! Joke is vrijdag namelijk terug naar België getrokken. Voor mij begint het einde trouwens ook vlug dichterbij te komen. Nog drie-en-een-halve week...
Vrijdagmiddag had ik een wandelingetje gemaakt samen met Ludovic (F), Sandra (Zuidkorea) en Rosana (Peru). Toen we terug aan Ritakatu kwamen, had ik totaal geen zin om binnen te zitten. Ik heb er toen niet beter op gevonden om m'n stoel en m'n boek te gaan halen en ik ben buiten gaan zitten. Gedurende twee uur heb ik in het zonnetje zitten studeren en tegen 's avonds was natuurlijk m'n neus rood gebrand...
Vrijdag ben ik dan naar de film geweest. Maandag waren we trouwens ook al naar Sleepy Hollow gaan kijken, nu was het de beurt aan Erin Brokovich. Zaterdagnamiddag ben ik dan met Andrea, Jean-Stephan en Laci naar Kauppisauna (de publieke sauna bij Näsijärvi) getrokken. In de sauna was het 124° en het water van het meer was lekker fris: 2,9° Het zonnetje scheen volop, zodat we ook even in de zon konden liggen, maar de wind waaide iets te hevig, waardoor we het zonnen vroegtijdig moesten opgeven.
Pasen was dan een eerder vervelende dag. Weinig of niets te doen. Maar naar de avond toe werd het wel beter. Enkele Fransen (Paul, Fred en Benoit) maakten barbeque. (Er zijn hier twee barbeque-plaatsen in Ritakatu.) Na de lekkere brokjes zijn we sfeerliedjes beginnen zingen en gebruikten we de barbeque voor de gezelligheid als kampvuur. Het was een megazalige ontspannende avond vol vriendschap en gezelligheid.
Gisteren heb ik dan gewerkt. Opnieuw een achttal bladzijden voor m'n eindwerk geschreven. Ik heb enkele dagen voorbereidend werk gehad (de handleiding van de 80C196KC/KD bestuderen), maar blijkbaar heb ik dat vrij behoorlijk gedaan, want de bladzijden vlogen er gisteren uit.
Vandaag ben ik dan Jorma gaan opzoeken. Ik had hem al een paar weken niet meer gezien en zat dus met heel wat vragen. Ik heb het hem vanmiddag een paar keer flink moeilijk gemaakt en uiteindelijk heeft hij me in een lokaaltje gestopt waar ik een aantal zaken effectief op de processor zelf kon uittesten. Niks te simuleren dus, alles in werkelijkheid en dan kijken wat het resultaat was. Enfin, ik kan weer verder.
Ook had hij m'n telefoonrekening van de vorige keer nog niet betaald. Een geluk dat m'n telefoon nog niet afgesloten is. Vorige donderdag zat er al een nieuwe factuur in de bus. Ik heb hem aan Jorma gegeven samen met het geld en de vraag of hij het zou storten. Als ik het vanop m'n Belgische rekening zou moeten betalen, dan zou me ik bijna evenveel kosten hebben aan de internationale overschrijving als aan de telefoonrekening zelf (slechts 53 mk).
Aan het mooie weer schijnt een einde te komen. Tot vanmiddag hadden we hier temperaturen van rond de 20°, maar ondertussen is het bewolkt en ferm winderig. Normaal voor deze tijd van het jaar zijn temperaturen van om en bij de 10°.
Straks is er ook nog saunaparty. Sami (Fin) heeft de sauna in K-blok kunnen bemachtigen voor de GANSE avond, van vier tot elf uur. Tof hé! Maar daar vertel ik later misschien nog wel eens wat meer over...
Donderdag 4 mei 2000
Oeps, heb je het al gezien? Het lijntje hierboven staat al 'mei'. Nog even en we vliegen al naar huis. Maar eerst wil ik je nog even vertellen over Vappu. Vappu is hier in Finland het 1 mei feest. Hier in Finland wordt dat veel uitbundiger gevierd dan in België. Eigenlijk was 1 mei pas maandag, maar veel Finse studenten waren al zat van donderdagavond. Voor mij begon het eigenlijk op zaterdag.
In de namiddag was ik met Andrea (Hon), Laci (Hon), Jean-Stephane (F), Simon (F) en Katharina (D) naar Kauppisauna geweest. Je weet wel, die bij het meer. Ter gelegenheid van Vappu was de toegang gratis (i.p.v. 15 mk). Nadien kregen we ook een gratis kop koffie en konden we een pannekoek eten voor maar 5 mk. 't Was feest dus. Ook was er een Fin die ons aansprak in de kleedkamer. Hij vroeg of ik uit Frankrijk kwam en begon vertellen over Vappu. Het gebeurt niet veel dat Finnen je aanspreken, maar het gebeurt dus toch...
Na de sauna kon ik met Katharina mee naar Prisma (de supermarkt). Toch handig als je vrienden met een auto hebt. 's Avonds gingen we dan met de ganse bende naar Diiva. Een danscafé in het centrum. Voor het eerst kon ik m'n overall dragen. Ik had hem donderdag gekocht en had al een paar avonden gespendeerd aan het opnaaien van patchkes. Vrijdag had ik dan nog een Finse en een Belgische vlag gevonden in een naaiboetiekje in Koskikeskus (shopping center).
Er was vrij veel volk in Diiva. Op de benedenverdieping was er techno en op de bovenverdieping speelden ze iets oudere ambiance-muziek. En de ambiance zat er goed in. Met een bende van een tiental buitenlanders en enkele van onze Finse vrienden maakten we de dansvloer onveilig. Ik amuseerde me als geeneen, maar ik wist niet dat de avond nog echt moest beginnen...
Plots komt Laci tot bij mij en zegt dat hij Mari gezien had. Mari is de flatgenoot van Tiina (allebei Fins) en ik had haar ooit eens ontmoet in Café Europa en in de cinema een paar maand geleden. Sindsdien had ik haar niet meer gezien, wat ik jammer vond. De rest van de avond heb ik dan met Mari doorgebracht. Ik heb zelden zoveel op de dansvloer gestaan...
Om vier uur sloot Diiva, maar Mari's bus kwam pas om tien voor vijf. We zijn dan naar McDonalds geweest om een ijsje te eten. De hemel begon al terug blauw te kleuren en de volgende dag kondigde zich al aan toen ik iets na vijven m'n bedje vond. Ik denk dat dit de meest perfecte avond van m'n ganse verblijf in Finland was.
Zondag lang uitgeslapen. Om twaalf uur opgestaan om de kippeboutjes in de oven te schuiven. Na ze rond 1 uur opgegeten te hebben, zocht ik buiten de zon op. Eerst ben ik bij Laci binnen gevallen om verslag uit te brengen van de vorige avond, want hij had mij natuurlijk niet meer gezien. Andrea was daar ook en iets later kwam Katharina daar ook binnenvallen. Zaterdag had Meiko een fles Wiskey geopend en hadden we Irish Coffee gedronken en er was nog wat Wiskey over. We zijn de namiddag dan maar ingezet op Katharina's balkon met Irish Coffee.
Terwijl we van de zon zaten te genieten, nodigde LaBamba (Sergio uit Spanje die omwille van Vappu z'n Finse vrienden hier was komen bezoeken) ons uit om sangria te komen drinken. We zijn dan maar naar het volgende balkon doorgeschoven. In de vooravond zijn we dan naar buiten gegaan, waar het helemaal feest was. De meeste Finnen waren al zat, sommigen konden nauwelijks nog recht lopen en er waren al buitenlanders die ook al 'zacht' werden. Er werd gedronken, gebabbeld en gefeest tot laat in de avond. Toen enkele mensen om elf uur naar het centrum vertrokken 'omdat er iets te doen was', ging ik mee. Bleek echter dat ze terug naar Diiva gingen, maar ik had ten eerste nauwelijks geld bij en ten tweede was de toegangsprijs van de normale 30 mk verhoogd naar 50 mk, ter gelegenheid van Vappu. Ik ben dus niet meer binnen geweest, maar ben tevoet teruggekeerd naar Ritakatu. Later hoorde ik van Meiko dat het daar binnen stampvol zat...
Dan Vappu zelf. 1 mei. Tegen de middag waren we richting het stad getrokken. Het marktpleintje stond vol met kraampjes en in de Tammerkoski (de rivier) werden vanaf 1 uur de studenten van de technische universiteit gedoopt. Letterlijk, want ze werden in een bakje met de kraan te water gelaten. De rest van de namiddag heb ik dan met Nikita (Rus) en Helen (Rus) in de stad lopen rondkuieren. Een gezellige namiddag als slot van een fantastisch weekend. Jammer dat het voorbij is, maar een mooie blijvende herinnering.
Ondertussen zijn er al weer enkele dagen vervlogen. Ik heb de voorbije dagen nogal wat zitten schrijven aan m'n eindwerk en ik heb nu al zo'n dertig bladzijden. Het vlot lekker. Tegen de tijd dat ik naar huis moet, zal het af zijn. (Enfin, da's toch de bedoeling...)
Woensdag 7 juni 2000
Ondertussen ben ik al een goeie twee weken terug thuis. Het heeft even geduurd, maar eindelijk heb ik eens de tijd en inspiratie gevonden om nog het laatste hoofdstukje aan dit verhaal te breien. Ik begin maar waar ik de draad had laten liggen, namelijk op 8 mei bij Rosana's verjaardag. Al de ganse dag was Rosana teleurgesteld omdat haar verjaardag zo'n beetje in 't water viel. In Peru is het de gewoonte om veel vrienden uit te nodigen en een groot feest te houden met veel eten en drinken, maar doordat ze nog steeds geen job gevonden heeft en haar geld stilaan op raakte, kon ze natuurlijk niets kopen. Ze nodigde ons echter wel uit om een kop thee te drinken.
Wat we haar gedurende de ganse dag natuurlijk niet verteld hadden, was dat we met enkele mensen iets aan het bekokstoven waren. Claudia had voor wat eten gezorgd, Ludovic voor een cake en ik bakte een taart. Er was van alles zoveel, dat we het niet allemaal op kregen. Je kunt je gaan voorstellen hoe gelukkig Rosana was, toen ze al d'r vrienden aan de deur vond en alsnog een fantische verjaardagsavond kon meemaken.
De volgende middag zat ik in de cafetaria van de school, toen ik plots een telefoontje kreeg van Jorma. Hij vroeg me waar ik was en zei dat ik daar moest blijven. In twee minuten zou hij bij me zijn en Els moest daar ook blijven. Even later kwam hij bij ons aan tafel zitten met de mededeling dat het weer er goed uit zag, dus dat we gingen vliegen! We reden dan met zijn wagen naar Tampere-Pirkkala Airport, waar een vliegtuigje klaar stond. Het was niet Jorma z'n eigen toestel omdat dat maar een tweezit is, maar hij kon het vliegtuig van een vriend gebruiken met vier zitjes. Omdat Els, Jorma en ik maar drie zijn, mocht Els er nog iemand bij kiezen. Bertrand (Fr) was de gelukkige.
Even later hingen we netjes boven Tampere. We vlogen over de school en boven Ritakatu. We konden genieten van de prachtige bossen rond de enorme meren die Tampere flankeren. Het was echt genieten. We zaten zodanig in de wolken dat we zelfs vergeten waren dat Jorma mij beloofd had dat ik de stuurknuppel even mocht overnemen.
Op vrijdag zijn we dan gaan laser shooten: de prijs die het andere team van de school in het floorball tornooi gewonnen had. Het was wel fijn: Drie teams met verschillend kleur namen het tegen elkaar op.
De zaterdag (13 mei) mocht ik opnieuw aan het bakken slaan, ditmaal voor de verjaardag van Sandra (So Jung). Ik spiekte even op het kaarje dat we met z'n allen op maandag aan Rosana gegeven hadden en ik vond hoe ik So Jung in 't Koreaans moest schrijven. Dit kwam dan natuurlijk op de taart terecht. 's Avonds werd het weer een fijne party. So Jung had weer voor sushi gezorgd en er was veel volk en ambiance. Alleen jammer dat het samen viel met de leaving party voor José.
Af en toe gebeurde het dat ik 's avonds met Ludovic en Rosana op So Jung's kamer zat. Doordat ze nu wist dat ik haar Koreaanse naam ken, had ze het steeds vaker over So Jung in plaats van over Sandra en leerde ze me hoe ik m'n eigen naam in't Koreaans moet schrijven. Die avonden waren altijd heel gezellig. Ik voelde me zelden zo relaxed bij vrienden.
De maandag was dan een grote dag: eindwerkverdediging. Uiteindelijk ging het er allemaal veel meer relaxed aan toe dan ik verwacht had. De reacties nadien waren zeer positief. Niets dan lof, zowel voor Els als voor mij. Zalig! Er waren zo'n 22 gegadigden komen opdagen. Enkele mensen waren docenten en bedienden van de school. Zo kwamen naast enkele technische docenten ook Kirsi en Liisa van International office een kijkje nemen en was ook onze favoriete leerkrachte Fins, Kirsti, erbij. Heel wat vrienden kwamen supporteren, al snapten ze wel niks van onze technische uiteenzetingen. Zelfs Sami was van de partij, al was hij nog ongelofelijk zat van de avond voordien.
De dinsdag organiseerde Kirsti dan een museum-bezoek in Tampere. Eerst gingen we naar Pyynikki, naar de observation tower. Helaas was de fotovoorstelling die er liep de dag voordien weggehaald. We genoten er wel van de beste munkki van Tampere, maar in tegenstelling tot op de Orientation event in februari konden we nu wel buiten op het terras van het mooie weer genieten. Een kijkje over de stad vanop de toren mocht natuurlijk niet ontbreken. Nadien bezochten we ook een oud stadsmuseum, waar iedere kamer van de diverse huisjes ingericht is volgens verschillende perioden. De eerste kamers zagen eruit als in de beginjaren van Tampere, zo'n tweehonderd jaar terug. Doorheen iedere kamer wandelde een stukje verder doorheen de geschiedenis van de arbeidersfamilies uit Tampere, met de laatste kamers uit de jaren vijftig en uitgerust met TV en radio. We bezochten ook het Leninmuseum en de Star Trek tentoonstelling. Nadien gingen we rond drie uur naar Hesburger om de hongerigen onder ons te spijzigen.
Op woensdag nodigde Kirsti ons dan opnieuw uit om bij haar thuis de sauna in te gaan. Nu konden we ook wat langer in de rivier blijven zwemmen omdat het water al wat warmer was (rond de 15 graden). We zaten lekker gezellig op haar terras te genieten van de pulla die ze gebakken had. Ik heb haar lekker het recept afgesnoept :-)
Op donderdag was er dan de laatste Finse les. Nadien ben ik nog bij Helen binnen gewipt om een broekzak van onze overal uit te wisselen, een typisch gebruik onder de Finse studenten. 's Avonds had ik dan afgesproken met Mari, die de zondag voordien gebeld had omdat ze niet naar m'n afscheidsparty kon komen. Die donderdagavond zijn we dan naar een gezellige pub geweest in het centrum om al afscheid te kunnen nemen. Een heel gezellige avond. Nadien ben ik ook nog naar Café Europa geweest, Rosana, Claudia, So Jung, Ludovic en vele anderen waren daar ook.
Vrijdag was dan een eerder trosteloze dag. De laatste... M'n valies beginnen pakken en taart en pulla gebakken voor 's avonds. De pulla's waren wat groot uitgevallen, maar de smaak zat wel goed. 's Avonds werd het wel fijn. Er was veel volk, we nodigden bijna 50 mensen uit en er zijn er toch een 35-tal afgekomen. Fantastisch gewoon. Ook Jorma was erbij. Stapels afscheidscadeau's heb ik gekregen en net toen ik dacht dat ik al die cadeau's niet mee naar huis zou krijgen had Claudia de ideale verrassing mee. Een rugzak... Enfin, er werd gebabbeld, gedansd en gesmuld. Zalig!
De nacht nadien heb ik wel niet al te veel geslapen. Nog wat verder ingepakt en beginnen opkuisen. Rond half zes ben ik dan maar even op m'n bed gaan liggen en om half acht werd ik spontaan terug wakker. Toen we om half elf wilden vertrekken moest ik in een haastje nog enkele laatste spullen in m'n valies proppen en de kamer was alles behalve opgeruimd. Ludovic beloofde om de rest op te ruimen, samen met Rosana. Later vertelde Ludovic dat So Jung me zo hard miste dat ze zelfs m'n kamer niet meer in wilde. Diezelfde ochtend heeft Rosana mij trouwens nog staan troosten omdat ik het zo jammer vond dat ik al m'n lieve vrienden daar moest achter laten.
Nu ja, rond twintig voor elf raakten we dan toch nog weg. Ludovic bracht ons naar het busstation, maar onderweg moesten we wel nog Anne oppikken, die ook vanuit Helsinki, maar twintig minuuten vroeger dan Els en ik, naar Kenya terug vloog. Ludovic's auto zat stampvol en twee minuten voor elf kwamen we aan het busstation. Net op tijd dus, want de bus vertrok om elf uur. De bagage rechtstreeks vanuit Ludovic's koffer naar de bagageruimte van de bus en we vertrokken. Drie uur later stonden we op de luchthaven in Helsinki. We zijn nog even buiten van de zon blijven genieten, want we waren ruim op tijd. We zijn ook vrij vroeg ingechecked. Eigenlijk had ik ook weer zeven kilo teveel in m'n bagage, maar het vriendelijke meisje aan de incheck-balie maakte er geen probleem van. M'n handbagage hebben ze gelukkig niet gewogen... Zo'n 15 kg, inclusief alle cadeautjes en alle papierslag die ik daar verzameld heb. Ik had nogthans al heel wat papier in de container gekapt.
Even voor zes zijn we dan nog met Anne meegegaan tot aan de gate waar zij moest vertrekken en toen zij weg was konden wij ook inschepen. Om 18u35 verliet ons vliegtuig dan de loopbrug en taxieden we naar de startbaan. Even later zagen we vanuit de lucht nog de laatste beelden van Finland, tot de wolken onder ons het zicht ontnamen. Een fantastisch avontuur is voorbij. Het was mooi... Te mooi...
Ondertussen ben ik al enkele weken terug thuis. Ik heb al een sollicitatie ingestuurd bij Nokia om een maand vakantiewerk te doen in Hervanta, maar dat wordt afwachten. Ondertussen ben ik ook hier op zoek naar een vakantiejob.
Het pijnlijke missen-gevoel is wat uitgesleten. Natuurlijk mis ik al m'n vrienden daar nog enorm, maar we houden contact. Iedere dag nog krijg ik email en af en toe kunnen we via Yahoo nog even chatten. Ik hoop dat ik iedereen nog wel eens terug zie. Dat zou ik ongelofelijk fijn vinden...
The End ...
Ik vind het fijn dat zoveel mensen mijn dagboek lezen.
Heel graag zou ik ook weten wat jij van ervan vind.
Laat je me iets weten?
Dankje!
Heel graag zou ik ook weten wat jij van ervan vind.
Laat je me iets weten?
Dankje!
